Yine içim huzursuzdu. Ama istediğim sonucu almıştım. Ertesi hafta tatil planımız vardı.Tatilimize çıktık hatta oradayken de doktora gidip keseyi gördük. Ama Benim bitmeyen huzursuzluğum hep vardı.Her şey yolundaydı. Harika bir doktor da buldum. 11. hafta testleri yapıldı ohh herşey mis.
Bebiş karnımda büyüyor ama cinsiyetini göstermiyordu. Nasıl merak ettim anlatamam. 14.hafta halen tık yok. 16. hafta artık dedim ben çaktırmadan başka bir doktora gideyim. Özel adı altında inanılmaz pis bir hastahaneydi. Aşırı kalabalık ama inatla bekledim ki hayatta durmam normalde öyle yerde. Acemi bir doktor yat hadi, bakalım yaramaza dedi. Yattım suratı düştü.Düzenli doktora gidiyor musun dedi. Tabiki dedim. Bir sorun var kafa çevresinde bence takip doktorunuza acilen gidin baksın. Olur mu canım sen mi bileceksin hemen doktorumu aradım. Yanlış görmüştür ama için rahat etsin gel dedi.
Gittim ne oldu bu çocuğa dedi ilk cümlesi. O an susma geldi.Acilen randevu ayarladı bir proftan. Ertesi güne gittik. Ramazan ayıydı ama ben nasıl kötüyüm. Profcuğum da bir o kadar soğuk kanlı hadi yat bakalım iftara yetişeceğim dedi. Ne nasıl yani ne iftarı adam orada ben içim dışıma çıkmış evladım gidiyor. Yattım rapor yazdı. Olacakları anlattı. Beyinde küçülme olmuş olmasaydı kafadaki suyu çekerdik sorun olmazdı dedi. Ama beynin bir kısmı küçülmüş ameliyat işe yaramaz doğarsa 2 yıl yaşar o da hastanede dedi. Doğduktan sonra bebeğe eziyet edip yaşayarak ölmesini göreceksiniz dedi.
Nasıl bir duygu kimse yaşamasın. Tamam dedik siz ne derseniz o çünkü biz sağlıklı düşünemiyoruz. 1 tam gün doğumhanede çekilen suni sancı onca iğne sonucu doğurdum. O zaman acısını belli nedenlerden yaşayamadım. Nerden bilecektim ki yüreğimde bir yumru olarak hep kalacağını.
Bebeğim gittiğin yerde babama emanet olduğunu biliyorum.
Allah kimseye ne hamilelikte ne de sonra bu duyguyu yaşatmasın.
Mira'yla olan hamilelik hikayemi daha sonra yazacağım.
